Odbicie od szyby okiennej
Gdy światło pada na taflę szkła ma na swojej drodze dwie granice ośrodków. Na każdej z nich część światła się odbija, a część przechodzi dalej. Prowadzi to do wielokrotnych odbić wewnątrz szyby. Obrazuje to poniższy rysunek:R0=rIT1=(1−r)2IR1=r(1−r)2IT2=r2(1−r)2IR2=r3(1−r)2I
Widzimy już pewną prawidłowość. Promień R0 jest wyjątkowy - on się tylko odbił. Każdy kolejny promień świetlny przeszedł dwa razy przez granicę ośrodków - wszedł lewą stroną i wyszedł prawą lub lewą - stąd człon (1−r)2. Wykładnik potęgi przy r odpowiada natomiast liczbie odbić od granicy ośrodków. Zapiszmy to teraz ogólnie:
Rn=r2(n−1)r(1−r)2I,n∈{1,2,…,∞}Tn=r2(n−1)(1−r)2I,n∈{1,2,…,∞}
Aby poznać całkowite natężenie światła odbitego oraz transmitowanego musimy wysumować dwa szeregi:
Rd=rI+r(1−r)2I∞∑n=1r2(n−1)Td=(1−r)2I∞∑n=1r2(n−1)
Suma w obu równaniach to suma szeregu geometrycznego o ilorazie równym r2, czyli 11−r2. Podstawiając to do równań (3) i (4) otrzymujemy:
Rd=rI+r(1−r)2I11−r2=rI+r(1−r)2(1−r)(1+r)I==rI+r(1−r)1+rI=r+r2+r−r21+rI=2r1+rITd=(1−r)2I11−r2=1−r1+rI
Otrzymaliśmy zatem następujące współczynniki odbicia i transmisji od tafli szkła:
rd=RdI=2r1+rtd=TdI=1−r1+r
Zauważmy teraz, że szyba okienna składa się z dwóch tafli szkła. Gdy potraktujemy taflę szkła jako granicę między ośrodkami ze współczynnikiem odbicie rd to szyba okienna redukuje się do problemu, który właśnie rozwiązaliśmy. Aby otrzymać wzór na współczynnik odbicia od szyby okiennej wystarczy podstawić wzór (7) do (7):
rdd=2rd1+rd=4r(1+r)(1+2r1+r)=4r1+3rtdd=1−rdd=1−4r1+3r=1−r1+3r
Przypomnijmy, że dla padania prostopadłego współczynnik odbicia jest równy:
r=(n−1n+1)2
Dla szkła można przyjąć n=1.5, co oznacza, że ostatecznie otrzymujemy:
r=125=4%rd=113≈7,7%rdd=17≈14,3%
Komentarze
Prześlij komentarz